Van noord naar zuid

8 september 2017 - Bali, Indonesië

Ons verblijf in Noord-west Bali zit erop. Na het ontbijtje nemen we afscheid van Mr. Ketut Suki en zijn personeel en stappen bij Putu in de auto. Hij brengt ons vandaag naar Sanur met onderweg een paar tussenstops. In Bali heb je qua wegen niet zoveel keus en zijn er geen snelwegen zoals wij kennen. Het is dus continu manouvreren tussen langzaam verkeer, langzamer verkeer, scoorters en enkele durfals. Voor de 130 kilometer die we moeten rijden rekent men als men onderweg niet stopt al snel 5 uur rijden voor. Wij gaan echter eerst nog even langs bij Ayu en haar familie in Banyunatis en willen nog een paar tussenstops maken. Het wordt dus een heel dagje op pad. De afgelopen dagen hebben we een paar keer contact gehad met Ayu en ze zou het erg leuk vinden om haar nieuwe  “Bapak en Ibu” (papa en mama) nog eens te zien voor we vertrekken. Onderweg vraag ik Putu om te stoppen als we langs een bakkerij komen. Hij weet er wel één in Seririt en daar kopen we twee cakerollen voor bij de koffie. Aangekomen in Yoga Homestay in Banyunatis komt Ayu op ons af gevlogen en vliegt ons om de nek. Ze is erg blij om ons terug te zien. We kunnen echter maar kort blijven, maar hebben toch genoeg tijd om met haar koffie en thee te drinken met cake. Ze vertelt dat ze over een paar weken naar school gaat om Frans te leren en als ze daarmee klaar is wilt ze nog een taal leren. Nu ze ons heeft leren kennen, wil ze Nederlands leren. De school in Ubud is voor haar begrippen vrij duur dus zal ze daar bij familie gaan inwonen in Ubud, naar school gaan en daarnaast gaan werken om school te kunnen betalen. We zijn blij dat er familie is waar ze terecht kan, net als hier, want eigen ouders heeft ze niet meer. We spreken af om contact te houden en hopelijk zien we haar terug. We nemen daarna uitgebreid afscheid van haar en moeten onze lange reis vervolgen.

Putu brengt ons dan naar een mooi uitzichtpunt van het Danau Tamblingan en het Danau Buyan (2 meren in vulkanische kraters) om vervolgens naar de Pura Ulun Danu Beratan te rijden. Deze tempel is één van de negen "Kahyangan Jagat Temple" van Bali en is één van de belangrijkste tempels voor de Balinese hindoes. Deze tempel wordt vaak gebruikt door de Hindoes in Bali of Hindoe van een andere provincie in Indonesië om te bidden voor de vruchtbaarheid van grond, menselijke rijkdom en de behoud van het universum. De god Dewi Danu (godin van het water) speelt hierbij een belangrijke rol. Het heilig water stroomt vanaf deze tempel in het meer op 1.200 meter hoogte naar de lager gelegen rijstvelden van de Balinezen.

We vervolgen onze tocht nu meer zuidwaarts en rijden over smalle weggetjes en stoppen vlakbij het dorpje Marga bij het Margarana monument. Hier is een herdenkingsmonument ter nagedachtenis aan Gusti Ngurah Rai (zo heet ook het vliegveld in Bali) een jong gestorven oorlogsheld en symbool voor de vrijheid van de Balinezen. Hij heeft zich in1946 na de 2e Wereldoorlog verzet tegen de Nederlanders. Als jonge commandant van 29 jaar heeft hij eerst geprobeerd om met Nederland via meer diplomatieke weg zijn onafhankelijkheid te verkrijgen en toen dat niet lukte heeft hij de wapens opgepakt. Na eerst een succesje op Nederlandse troepen heeft hij het plan opgepakt om met zijn legertje naar de Mount Agung door te stoten. In een ongelijke strijd heeft hij en al zijn manschappen het leven gelaten bij het dorp Marga op 20 november 1946. Dit park is een must voor elke Balinese schoolkind en elk kind moet er tenminste 1 keer in zijn leven naar toe zijn geweest. We vernemen dat deze tempel maar weinig toeristische aandacht krijgt. Voor Nederland is het één van de zwarte bladzijden uit de Nederlandse krijgsgeschiedenis. Binnenin het park is een heiligdom ter ere van Ngurah Rai en een foto van hem, samen met beelden van onafhankelijkheidsvechters. Er zijn ook de woorden van zijn laatste brief die eindigen in 'Vrijheid of dood'. We zien van elke strijder een altaartje met de naam, de plaats waar hij vandaan kwam, de datum 20 november 1946 en het swastika-teken (hakenkruis). Ook zien we een aantal van deze beeldjes met witte bandana’s met de rode stip. Dit waren Japanse soldaten die na de 2e Wereldoorlog de Balinezen hebben geholpen in hun strijd. Het bezoeken van zo’n plek is altijd indrukwekkend en geeft een wat vreemd gevoel. Wel goed om dit ook gezien te hebben.

Na de lunch en een kort bezoek aan een schrijnwerker die houtsnijwerk voor rijkbewerkte entreepartijen maakt rijden we door naar Sanur. Bij onze laatse overnachtingsplek aangekomen, hotel Segura Agung nemen we afscheid van Puta. We zoeken de terrasjes en restaurantjes op en hebben hier onze laatste avond in Bali van 2017.

Foto’s

2 Reacties

  1. Edith:
    9 september 2017
    Super genoten van jullie verhalen en foto's. Hele goede reis terug naar Nederland.
  2. Ria en Henk:
    9 september 2017
    A & M,
    jullie hebben genoten!!!!,dat zagen en lazen we, wij op afstand ook
    Een hele goede vlucht naar huis
    Ria en Henk