Een vertrek met mooie herinneringen

Onze vakantie gaat vandaag verder met een verplaatsing naar Kuta, Lombok. We staan op tijd op om onze tassen in te pakken en voor het ontbijtje. Van Mata (tarzan) moet ik altijd kiezen tussen frog en dog. Maar het worden scrambled eggs. We krijgen ter afscheid een extra bordje vers fruit. Idriss en Rawie komen ons ook nog gedag zeggen voor zij verder gaan. We wensen deze twee een heel fijne toekomst hier met hun homestay en al hun plannen en weldoenerij. We gaan ze zeker blijven volgen. Na het ontbijt gaan we naar de overkant waar Odor al naar ons had staan zwaaien. Met een simpele handdruk komen we niet weg. We moeten even aan tafel zitten, waar hij ons erg bedankt voor ons bezoek gisteren aan zijn woning en dat zijn vrouw voor ons en Idriss en Rawie heeft mogen koken. Hij vraagt ons om terug te keren en dan naar zijn nieuwe warung te komen. Deze man ontroert me. Zoveel liefe en alleen maar oprechtheid straalt hij uit. Hij zou graag de foto’s ontvangen die we net met hem hebben gemaakr, maar hij heeft geen internet en alleen een simpel telefoontje. Maar op één of andere manier gaat dit goedkomen.

Ook van Betok, the singing rasta van Warung Daun, van Tarzan en van de jongens bij de homestay Mas Mas nemen we afscheid. We hebben hier een heel leuke tijd gehad. Geheel go with the flow en veel onverwachte maar mooie bezoeken aan het kinderweeshuis en bij de locals thuis waar we uitgenodigd werden.

We trekken de deur van de auto dicht en daarmee onze tijd in Tetebatu en vertrekken met een lading vol herinneringen. 

De weg naar Kuta, slechts iets van 45 kilometer verderop is druk, chaotisch en we doen er dan ook bijna anderhalf uur over. Onderweg stoppen we nog even bij Sade, een traditioneel Sasakdorpje waar de huizen van bamboe zijn en binnen 2 niveas hebben, gemaakt van opgedroogde koeienstront. De gids vertelt dat hierdoor geen muggen enzo naar binnen komen.

Echt apart om te zien. Voor de rest is het authentieke dorpje met ca. 150 huizen ook deels in gebruik als winkelstalletje. Maar we laten het bij een rondje door het dorp. Dani brengt ons daarna naar Kuta. De omgeving is al heel anders dan in Tetebatu. Hier in Kuta is het veel droger, is het veel minder groen en zien we kale vlaktes en heuvels. We checken in bij My garden Cafe, een homestay met ook maar 4 huisjes in Sasakstijl. Daarna gaan we naar het strand. Het is hier wat chaotisch omdat men het kleine vissersdorpje aan het omvormen is tot een meer toeristische plaats. Ik hoop dat het karakter van het plaatsje niet verloren gaat. 

Op het lange strand zijn veel locals, die zoals het lijkt in hutten van bamboe met plastic zeilen bij het strand wonen. We lopen eerst een stuk over het strand voor we de handdoeken uitspreiden. Na een paar uur zonnen, zwemmen, een groot deel van de strandverkopers teleur te hebben gesteld en bij 2 wel weer een paar mooie sarong te hebben gekocht (die ons de woorden leerden ‘uang habis’ (geen geld meer) om van strandverkopers af te komen, zoeken we de schaduw op. De felle zon, de wind van zee, en de schittering van diezelfde zee heeft zijn werk gedaan. Ik ben weer een echte Belanda Goreng (gebakken Hollander). ‘s-Avons eten we in één van de vele eettentjes en gaan daarna terug naar de homestay. Het is al bijna middernacht als ik liggend in de hangmat bij een temperatuurtje van ca. 25 graden mijn dagelijkse verhaal schrijf. Selamat Malam.