Genieten in Hanoi

Als je net als wij geen problemen hebt met een stukje wandelen, dan ben je binnen 15 minuten uit de hectiek van Old Quarter en loop je via parkjes en lange lanen met grote bomen naar het Ba Dinh-plein met het Mausoleum waar de voormalige president Hô Chí Minh die hier opgebaard ligt. Helaas is het mausoleum gesloten voor publiek (men zegt van september tot en met november). Maar er is nog genoeg te zien. De gebouwen doen erg communistisch aan en er wordt behoorlijk aan propaganda gedaan met billboards met militaire parades, de rode vlaggen en kranten die in vitrines hangen. Op het mausoleum staat in grote letters: Chủ tịch Hồ Chí Minh (President Hồ Chí Minh). Als we bij het mausoleum zijn, is er de wisseling van de wacht en de mannen die afgemarcheerd worden lopen in eenzelfde stijve houding als tijdens de parades. We kunnen ook het naastgelegen presidentieel paleis bezoeken, althans de buitenkant en tuinen, maar we laten dat voor wat het is. Als we rond het complex lopen, staan we ineens toch binnen de poorten van de gebouwen en kunnen een groot deel ongestoord bezoeken, zoals de pagode op 1 poot, een gedenkplaats, de gebouwen van het presidentieel paleis en de tuinen. In deze omgeving ligt ook een cache van geocaching en die gaan we zoeken, om ook hier onze gegevens achter te laten. We moeten hiervoor naar de botanische tuinen even verderop, volgens de GPS. Na het betalen van omgerekend 8 cent entree, vinden we al snel bij een heuvel, die het berglandschap van Vietnam moet nabootsen en waar een groepje mensen aan een soort was-meditatie bezig is de cache. En als wij onze gegevens noteren in het logboeken arriveren nog 2 andere spelers van dit spel, uit Duitsland. 
We lopen verder in dit deel van Hanoi en wandelen langs het West Lake en het Truc Bach Lake. Ook hier is een mooi pagode-complex te vinden. Onze wandeling gaat vervolgens via een beetje lugubere markt (met veel half geslachte vissen, kikkers, padden, eenden, waar men niet echt zachtzinnig mee om gaat) een groente- en kruidenmarkt waar het heerlijk ruikt en vele kleine eetstalletjes en half open gebouwtjes van slechts enkele vierkante meters waar men kookt, groente en vlees snijdt, afwast en waar ook nog af en toe een paar krukjes staan om te eten.
Zo net voorbij het middaguur krijgen we ook trek en belanden in een achterafstraatje, van slechts enkele meters breed en overdekt met zeildoeken. Hier is het een drukte van jewelste. Veel Vietnamezen aan lage tafeltjes en op lage krukjes doen zich tegoed aan het eten wat aan het eind van zo'n tafeltje wordt/is klaargemaakt. Wij kiezen ook zo'n eetstalletje uit, krijgen een bord in ons handen met een grote brok witte rijst en een tang om eten mee op te scheppen. Voor ons staan diverse bakjes met verschillende vleesgerechten, vis, Aziatische spinazie, gebakken eieren enz. We mogen zelf opscheppen om vervolgens ons bord aan de kokkin te geven die alle stukken vlees in stukken knipt met een schaar. We rekenen een klein bedrag af en gaan op zo'n ellendig laag krukje zitten. Het eten smaakt opperbest. Ook is men ergens anders voor ons een colaatje gaan halen. Dat hier zo weinig toeristen zijn, is haast niet te begrijpen, want wil je echt onderdompelen in de cultuur van hier, moet je hier zijn om te eten. Nadat we onze middagmaal hebben laten smaken, gaan we terug naar het centrum naar het plein met de terrassen op diverse verdiepingen. We genieten hier van de steeds warmer wordende zon en van alle drukte die een aantal verdiepingen lager op straat afspeelt. Tegen de avond gaan we even terug naar de B&B om om te kleden. Want daarna is het tijd om naar Madame Yen te gaan, het restaurantje waar de jongens een diner hebben geregeld voor ons. We komen in een, voor Hanoi, best chique ruimte op de 2e verdieping, waar een tafeltje is gereserveerd voor ons en waar een menu klaar ligt, mede samengesteld door Eloy. Het ziet er fantastisch uit. Op de menukaart staat: Voorgerecht, een vissoep, tussengerecht Springrolls met zalm, hoofdgerecht: kreeft, Sirlion steak met pepersaus, vis en krab en als bijgerecht gele rijst en groente in tempurabeslag. Het toetje ziet er ook goed uit; In cognac geflambeerde banaan met koffie-ijs. En als drankje, een heerlijke fles Chardonnay. De soep komt en smaakt heerlijk, de springrolls komen en die smaken heerlijk. Vervolgens hebben wij voor onszelf de keuze gemaakt, welke van de 4 hoofdgerechten we willen kiezen, maar we krijgen daar niet de kans voor. Men zet de kreeft, vis en Sirlionsteak voor ons op tafel. We krijgen ze allemaal. En als dat nog niet genoeg is, als we deze grote hoeveelheid lekker eten op hebben, komt de krab en de groente in tempurabeslag. Dit is toch niet te bevatten. Het lijkt wel een koningsmaal. De krab overigens is een krab die door zijn bereiding geheel kan worden opgegeten. De harde schaal is helemaal week geworden en daarna hebben ze de krab gefrituurd. Zoiets heb ik nog nooit gegeten. We krijgen alles haast niet op en zitten al goed vol als aan het eind van het menu de geflambeerde banaan komt. Letterlijk om je vingers erbij af te likken. De cognac is samen met wat suiker gaan kristalliseren tot een soort stroop en smaakt bijzonder lekker. Als afsluiting nemen we nog een koffie en thee. Dan is het echt even uitbuiken. We hebben echt fantastisch gegeten van deze grote verrassing. Als we een paar uur later buiten staan, is het een heerlijk zwoele avond. Delen van straten zijn afgezet voor een nightmarket en het drukke plein van overdag is ook autovrij gemaakt. Hier lopen nu vele honderden mensen te genieten van de prima sfeer. Bandjes spelen op straat; kinderen vermaken zich met skelters en klein speelgoed; het uitzicht over het water waar de brug, het eilandje en de pagode lokt vele mensen naar de waterkant en bankjes en overal zitten mensen op straat, drinken wat, spelen een spel of kletsen gezellig. Als we bij een bandje staan die muziek speelt waarvan je zelf wat gaat meebewegen, worden we aangesproken door een stelletje uit Hanoi. Ze vinden het zo leuk dat we hier meedoen, meedansen e.d. dat ze ons graag uitnodigen om als we nog een keer naar Hanoi komen bij hen te komen eten. We krijgen meteen een telefoonnummer, de fotoselfie wordt gemaakt en als we afscheid nemen een grote knuffel. Wat een spontane actie, maar wel leuk. Hanoi was toen we aankwamen een stad met voor mij veel vraagtekens. De gekte van het verkeer nam eerst de overhand, maar al je een beetje gewend bent, doet het verkeer er niet zoveel meer toe en zie je de vele andere mooie dingen van de stad. En zeker nu de straten autovrij zijn en het plein gezellig druk is, is het echt een feestje om hier te zijn. Het is dan ook al laat als we terug zijn in onze B&B hotel. Maar voor ik ga slapen, moet mijn verhaal nog even af. Als ik het zo publiceer is het hier al over enen. Dit was een mooie dag met een zeer geslaagde avond.