Van Sound of Silence naar verkeers-chaos

Waarom ze in Hanoi strepen op de weg hebben, is me een raadsel, want iedereen rijdt toch maar waar hij of zij zin heeft. Zijn er 4 banen, dan rijden ze met zessen naast elkaar en zijn er 6 banen, dan rijden ze met soms wel 10 naast elkaar. En overal tussendoor rijden er scooters. Waarom ze in Hanoi zebrapaden hebben, is me ook een raadsel, want stoppen doet niemand. Met enig gevaar voor eigen leven slalom je je weg naar de overzijde. En soms is dat best lastig. Bij een stoplicht staan in dezelfde richting wel 100 scooters elkaar te verdringen en als het stoplicht op groen gaat, komt er minstens eenzelfde aantal van de ander kant. Hanoi centrum is een chaos. Hoe anders was dat vanmorgen toen we ons rond half 8 klaar maakten voor vertrek uit Ban Lac. We hebben gevraagd of we met de bus naar Hanoi zouden kunnen komen en ja dat kan. Even buiten Ban Lac, op zo'n 500 meter afstand is een bushalte. Daar kunnen we opstappen. Maar even later komt de eigenaar van de homestay ons vertellen dat de bus een stukje omrijdt en ons in Ban Lac komt ophalen. Dat is goed geregeld door hem. De bus waar we mee gaan is de local bus. Om de haverklap stopt de bus om passagiers of dozen, die tegen betaling mee gaan, in te laden. En als we een tijdje onderweg zijn, stoppen we bij een verkoopruimte langs de weg, en weer even verder moeten we weer stoppen, maar nu omdat de bus een mankement vertoont. De chauffeur is doorgereden tot hij een reparatiewerkplaats tegen kwam waarna een monteur op een stuk karton onder de bus dook om het euvel te repareren. En ja na een kwartiertje konden we verder. We bereiken de centrale bushalte van Hanoi na zo'n 4 uur onderweg geweest te zijn. Vandaar is het nog 8 kilometer met de taxi. Maar ik had het al verteld. Hanoi is een verkeers-chaos. En dan moeten we ook nog in Old Quarter zijn, het meest oude, maar ook hectische deel van de stad. We doen er ruim een half uur over. Bij aankomst werden we verwelkomd door 4 mensen van de B&B Hotel. Ze noemden me zelfs bij naam. Erg attent. Op de kamer wachtte ons nog een verrassing. Er lag een "with complimentscard" met een briefje erbij. Tot onze grote verrassing was dit van onze jongens die met een financiële bijdrage van opa en oma Hofman voor ons een diner hebben geregeld op onze afsluitende avond in een restaurant hier in Old Quarter. Dit hadden we echt niet verwacht. We gaan er van genieten. 
De middag brengen we te voet door in Old Quarter. De onophoudelijke drukte op de straten, maar ook op de trottoirs verbazen ons wel. Het is een hele overgang, in vergelijking met the sound of silence van Mai Chau en omgeving. We zien ook de meest kolderieke figuren en karakteristieke oude Vietnamezen. Vooral de oude mensen zijn erg fotogeniek. Dit deel van de stad staat ook bekend om haar streetfood. En overal zie je op straat iemand op een potje met kolen, soep bereiden, vleesgerechten, groentegerechten en schelpdieren. En bijna overal zie je er Vietnamese mensen om heen zitten die dit heerlijks kunnen waarderen. Wij eten ook een heerlijke lunch bij een klein eettentje voor we de stad verder doorkruisen. Ook doen we wat inkopen om mee naar huis te nemen. 's-Avonds eten we op advies van één van de mensen van het hotel een typisch gerecht van Hanoi in een simpel eettentje wat bekend staat om dit gerecht. Het heet Bun Cha. Bún Cha is een gerecht van gegrild vet varkensvlees (Cha) over een bord witte rijst noodle (BUN) en kruiden met een bijgerecht van dipsaus. Er bij serveert men er krabloempia's. Ook dit is weer een prima gerecht. Als afsluiting van de dag drinken we op een terrasje een paar biertjes, voor we terugkeren naar de B&B. Het is al bijna middernacht.