Met de scooter

De bewoners van Ban Lac zijn al een tijdje op als ik mijn ogen open doe. Ik heb heerlijk geslapen op het matrasje wat we nog wat comfortabeler hebben gemaakt door er een paar dekbedden over te leggen. We worden wakker met wat regen, maar gelukkig is het van korte duur. Wel is de temperatuur ten opzichte van gisteren gedaald en voelt het fris aan. Nu het droog is, kunnen we wat gaan zien van de omgeving. Even buiten Ban Lac huur ik een scooter. De tank zit volgens de man vol en krijg ik van hem een zelf gemaakte, eenvoudige plattegrond. Heel moeilijk is deze niet. Je kan vanaf het verhuurpunt naar links of naar rechts. We kiezen voor het laatste en gaan manoeuvrerend over de weg met gaten op pad. We rijden langs de bergen en langs een aantal kleine gehuchtjes en langs de vele rijstvelden. De oogst van deze periode is gedaan en de velden worden weer klaar gemaakt voor de volgende periode van rijstproductie (3 periodes van 4 maanden per jaar). Alles wordt hier met de hand gedaan en ook de wisenten (waterbuffels) worden ingezet om de velden met hun hoeven om te ploegen en om het onkruid op te eten. Overal zien we mensen aan het werk. Ondanks het harde werk zien we aan de mensen dat zij de heel tevreden bestaan hebben. Zo stralen ze het uit. Sommigen vinden het leuk als we bij hen stil staan en hun werk bewonderen en vastleggen met de camera en beginnen tegen ons te praten, maar ja, hè, het taalprobleem voorkomt dat we tot een gesprek komen. We rijden de weg verder af en komen bij een bedrijfje wat eetstokjes maakt. In een met zeildoeken overdekte open werkplaats zie we het hele proces direct achter elkaar. Allereerst komen er bamboe stammen uit een vrachtwagen. Deze worden in stukken op maat gezaagd, Vervolgens klieft er iemand met een machete de stukken in tweeën, waarna de halve stukken door een ander in een machine wordt gepropt, waarna deze als stokjes eruit komen en waar het restafval op de grond verdwijnt. Een volgende sorteert de stokjes en maakt er grote bundels van. En een tweetal dames halen het afval bij de machines weg en kruien het naar een verzamelplaats. Het maken van stokjes van een bamboestam gaat echt razendsnel. In het dorpje waar wij zitten, worden ook van deze stokjes gemaakt, maar dan klieft men de bamboe zelf in smalle stukken met een hakmes en gaat men er vervolgens met een mes net zo lang langs schrapen totdat de gewenste dikte is bereikt. Het maken van 1 stokje duurt hier veel en veel langer. Als we doorfietsen komen we in een plaatsje, waar het markt is. Aan beide zijden van de weg, waarover ook al het verkeer komt, staat het etenswaar en kleinvee uitgestald. Echt lekker winkelen op de markt doe je er niet, want de weg is één grote modderpoel. We ontzien het om hier te gaan lopen en besluiten de ca. 20 kilometer terug te rijden. Onderweg willen we wat drinken, maar nergens zie je hier iets van de stalletje waar men wat te drinken verkoopt. In dit deel is men hier niet op mensen ingesteld die op hun gemak ergens wat willen drinken. Nee het toerisme heeft hier gelukkig nog niet de rol van inkomstenbron overgenomen. Het is hier nog lekker puur. Terug in het dorp nemen we nu de linkse route. Hier komen we bij het punt waar we gisteren met de bus zijn afgezet. Het is ondertussen al middag geworden en tijd om wat te eten. Maar ook hier is nauwelijks wat te vinden. Toch komen we bij een open ruimte waar wat Vietnamezen zitten te eten. We schuiven aan en een dame, die geen woord Engels spreekt, zegt dat we wat kunnen eten. Een menukaart heeft ze niet, maar ze vertelt in het Vietnamees wat ze heeft. Wij knikken dat het okey is en ze gaat in de keuken aan de slag. We laten ons verrassen. Het wordt varkensvlees, gewokt met kruiden, uien, knoflook en witte rijst. Het smaakt wederom prima. De Vietnamese keuken is lekker te eten. Na de lunch rijden we terug naar Mai Chau. We willen kijken of we een busstation kunnen vinden en eventueel kaartjes voor onze reis naar Hanoi. Maar ondanks dat er een busstation op de plattegrond staat, geen busstation te vinden. 
In Mai Chau zijn ook een aantal grotten te vinden. Eén ervan is de Hang Chieu Cave. Om er te komen moet je eerst het smalle straatje vinden waar je bij de trap komt die er naar toe leidt. Vervolgens stallen we de scooter bij iemand op zijn erf (kost 10.000 Dong, iets van 40 cent), betalen 15.000 Dong entree en moeten dan een deels vergane stenen trap op van wel 1.200 treden. Na de helft, als we al op flinke hoogte zijn en we een prachtig uitzicht over de hele vallei hebben, zijn de treden in zo'n slechte staat dat het niet echt veilig is om door te lopen. En zeker niet omdat delen nog nat zijn en er bladeren liggen. Dat risico nemen we maar niet. Maar wat zal het zicht hier met mooi weer vanaf de top fantastisch zijn. Terug beneden, wat toch wel even geduurd heeft, nemen we de scooter weer om op zoek te gaan naar een pinautomaat. Als we door het plaatsje rijden, stopt de scooter ermee. De benzine is op. We hebben dat niet kunnen zien, omdat geen metertje werkte en vanmorgen heeft toch de verhuurder gezegd dat hij volgetankt was? Op zoek naar benzine. Dat kan bij een benzinepomp en soms verkopen ze in stalletjes ook limonadeflessen met benzine. Bij een stalletje waar 2 oudere mensen buiten zitten, zeg ik: Motorbike, Benzin. De man denkt te weten wat ik bedoel, pakt zijn scooter, vraagt of ik achterop stap en rijdt weg. Ik denk dat we ergens heen rijden waar ik een fles benzine kan kopen, maar nee, we rijden naar een werkplaatsje voor scooters. Hier moeten we niet zijn. Ik roep nogmaals Benzin en dan snapt iemand daar wat ik wil hebben, Xang!  De oude man, grinnikt wat en neemt me mee terug naar zijn winkeltje. Hij verkoopt namelijk zelf benzine. Een andere klant bij zijn winkeltje spreekt wel Engels en via hem kan ik vertellen dat ik graag 1 liter wil kopen. We worden door de oude man gevraagd erbij te gaan zitten, waarna hij thee voor ons inschenkt. Als w erop de krukjes zitten, vulde de man de tank met de liter benzine en start mijn scooter. Na nog een 2e kommetje, erg sterke thee, rekenen we de benzine af en geven hem een kleine fooi voor zijn hulp. Na de pinautomaat gevonden te hebben, rijden we terug naar de verhuurder, leveren de scooter in gaan terug naar ons dorpje. Daar kopen we nog wat geweven spulletjes (5 tasjes voor de prijs van 3), geniet ik van een heerlijke hoofd-, voeten- en rugmassage en eten we weer heerlijk op ons terrasje onder onze paalwoning samen met de enige andere toeriste van de homestay, een backpackster uit Denemarken. Zo besluiten we weer een avond in Vietnam.