2 fietsers in Bali

Na een goede nachtrust en een onbijtje, klaargemaakt door Komang, is ons plan om er vandaag op de fiets op uit te trekken. Made loopt de fietsen nog even na en pompt de banden op. Daarna gaan we op pad. Met behulp van de app maps.me bepalen we onze route (geheel willekeurig gekozen) en fietsen we tussen de scooters en de veelal toeterende auto’s (die zo laten weten dat ze er aan komen en willen passeren). We rijden via Batubulan richting Ubud. We passeren kleine dorpjes die elke hun specialiteit op het gebied van handgemaate spullen hebben. We rijden langs talloze aaneengesloten werkplaatsjes met dan weer stenen beelden, dan weer houten boomstamtafelbladen, houten meubelen, geschilderde kunstwerken en andere ambachten. Dat is erg leuk om te zien. Even verderop komen we langs een schoolplein waar alle jongens en meisjes en de leerkrachten heel mooi zijn aangekleed in wit. Het is Hari Raya Sariswati. De dag van de Godin van de wetenschap en kennis. In de Balinese kalender die 210 dagen duurt komt deze dag een keer voor. Dit jaar komt deze dag 2 x voor in 2017 naar onze kalender gerekend. Alle kinderen zitten op de grond, terwijl een dame met een microfoontje van alles verteld. Een deel van de kinderen hebben er nauwelijks aandacht voor als ze ons zien staan. Ze zwaaien naar ons, lachen naar ons en trekken gekke bekken als ze m’n camera zien. Het is wel leuk om dit ritueel even te zien. Vervolgens rijden we verder en komen tussen de rijstvelden en de kleine akkertjes met pepers, bonen en bloemen. We worden door iedereen aangestaard en men roept ‘hello’ naar ons. Dat aanstaren, roepen en zwaaien zullen we de hele dag meemaken, want het is blijkbaar toch best vreemd als 2 toeristen op fietsen voorbij komen. Waarom geen motorscooter zie je ze denken. 

Over de weg komen 2 mannen op een scooter aangereden met een vlieger van een paar meter hoog en breed boven hun hoofd. Ze stoppen vlak voor ons, waarna de ene man met de vlieger in zijn hand door de padi (rijstvelden) loopt, terwijl de ander zijn best doet om in t zelfde tempo het touw af te rollen. De vlieger is snel de lucht in en doordat de vlieger met het grote oppervlak veel wind vangt, moet de man van het touw weer als een dolle het touw laten vieren. Layang layang (Vliegeren) op Bali is geen kinderspel. 

In de Hindoe mythologie gaat men er van uit dat de Hindoe God Shiva erg veel van vliegers houdt en in een van zijn reïncarnaties, Rare Angon de vliegeraars inspireert. Rare Angon is de godheid voor jou als je van jezelf in prachtige ervaringen dringt voor het pure plezier ervan. De mannen/jongens die vliegeren brengen met hun vlieger een groet aan Shiva. 

Op Bali zijn een drietal vliegers bekend:Bebean (de vis), Janggan (de draak) en pecukan (symbool van evenwicht in het leven)

De vlieger van deze mannen is de Bebean. Vis is een belangrijk product voor de bevolking van Bali, vis wordt gegeten bij de maaltijden en is tevens een belangrijk element bij ceremonies.

We rijden verder en komen via tal van kronkelweggetjes en drukke kruispunten bij de vlindertuin van Kemenuh. We hebben al eerder in Bali een vlindertuin bezocht met vele kleurrijke vlinders; een coconruimte waar de poppen ophangen aan gekleurde knijpers en waar iemand die uitleg geeft een grote vlinder van wel 20 cm op je shirt hangt. Deze vlindertuin lijkt er sprekend op. We fietsen na een kort bezoek verder. Op de mobiele kaart staat aangegeven dat op slechts enkele kilometers de Air Terjun Tegunungan watervallen zijn. We fietsen door het landschap die kant op en wanen ons als enige toerist in deze buurt. Dat verandert als we tot aan de straat komen waarvandaan je naar de watervallen kunt lopen. Een grote rij auto’s staat geparkeerd en een parkeerterrein staat vol met auto’s en scooters. Maar nu we er toch zijn, parkeren wij de enige 2 fietsen van heel het terrein tussen de scooters. Na de gebruikelijke entreefee lopen we door een straat van toeristenkraampjes naar het pad wat naar de watervallen leidt. Deze blijken echt de moeite waard te zijn. Van een flinke hoogte stort het water zich naar beneden waar vele toeristen staan te kijken en te fotograferen. Ook kan je hier het koude water in. Wij maken onze foto’s en gaan dan via een houten plank het watertje over en klimmen via een pad met trappen naar de top waar de waterval naar beneden stort. Hier zijn diverse gedenktekens en zijn er vele gestapelde stenen torentjes.

Het is een lange weg terug over een paar honderd ongelijke traptreden. Tijd om boven uit te rusten, een terrasje te pakken en een bord rijst met sateh te nemen. Dat smaakt echt wel nu.

Het is ondertussen al na tweeën als we onze weg vervolgen op de fietsen en een stukje zuidelijker en ook meer teurg naar ‘onze woning’ rijden. Via de route die we volgen op de app komen we bij ‘Hidden Canyon Beji Guwang’.  Zo hidden is het hier niet lijkt het, want een comitee van wel 10 man bij de entree van het parkeerterrein roept ons al van verre aan. Vele honderden scooters staan hier. Komen de allemaal voor de canyon? Dan horen we een hels kabaal van roepende mannen. We zien links een grote overdekte arena en nieuwsgierig als we zijn, gaan we er heen. Er worden hanengevechten gehouden. Een paar honderd man publiek roept, tiert, gokt met briefjes geld en moedigt hun favourite hanen aan. Wat een gekte is dit. Jammer is dat de hanenpoten zijn voorzien van vlijmscherpe mesjes, waardoor er nog al eens een haan sneuvelt. Maar dat mag de pret van al die mannen niet drukken. We gaan naar de ingang van de canyon en krijgen Wayan mee als gids. Al snel blijkt dat deze route naar Canyon 1 en vervolgens 2 en 3 voor mij en mijn metalen been te lastig is om te lopen. Dit gaat ‘m niet worden. Wayan stelt voor om de route door de rijstvelden bovenlangs te nemen naar de canyons. We volgen hem. Door de weidse padi en velden met pepers lopen we de bovenlangse route. Het is tegen de normale wandelroute in, want iedereen die we tegen komen, van gids tot local, vraagt waarom we zo lopen en binnen de kortste keren ben ik een beroemdheid met het metalen been. We komen bovenlangs bij de 1e canyon. Het ziet er indrukwekkend uit. Ik ga niet geheel tot beneden, want ook hier is het voor mij onbegaanbaar. Vervolgens gaan we bovenlangs naar canyon 3, die droog staat en van daar uit naar canyon 2. Het is zeker de moeite waard en ‘hidden’ klopt best wel. Er is bijna niemand hier. Een paar toeristen, hun gids en een meterslange varaan.

Dan is het tijd om terug te fietsen om niet in het donker thuis te komen. De vele heuvels eisen hun tol, zeker bij Mireille, die liever de heuvels op loopt. Dus doen we dat telkens samen (met af en toe een rustpauze op de. Terug bij de woning staan Made en Wayan z’n zoon al op ons te wachten. Ik neem een verfissende duik in het zwembad en laten een heerlijk koud drankje lekker smaken. 

‘s Avonds heeft Komang voor ons gekookt. Ze zet heerlijke rendang, ayam oper en ayam kecap. Het smaakt prima. Tyd nu om de beentjes op de stoel te leggen en te genieten van een heerlijke avond.