Vliegeren in Sanur

De ochtend begint met een stralende zon. Volgens wheather-report zal het vandaag tussen 13.00 en 14.00 gaan regenen. Ons plan is on naar Sanur te gaan, naar het strand en als het zal gaan regenen, zoeken we de winkelstraat op voor een Bali-massage of een terrasje. We zien wel wat de dag ons brengt. Made brengt ons met zijn auto naar Sanur. 20 minuutjes rijden en dan staan we in de Danau Tamblingan, de belangrijkste winkelstraat van Sanur, waar Made ons afzet bij het Grya Santrian Beach hotel. Hier hebben we 5 jaar terug onze vakantie op Sumatra en Bali afsloten. We beginnen op het strand. Er zijn veel Balinezen. Zou dat zijn omdat het zondag is? Later als we terug zijn in Penatih vertelt Komang waarom dit is. Het is vandaag Banyu Pinaruh, een ritueel voor zelfreiniging uitgevoerd door hindoe-gelovigen op het eiland dat plaatsvindt op zondag na Saraswati. Om 5 uur in de ochtend verzamelen de mensen zich hier bij het strand om zich zowel fysiek als geestelijk te reinigen. Het ritueel begint als de eerste stralen van de zon beginnen te verschijnen. De mensen die naar het strand lopen symboliseren hiermee het omarmen van de geest en de energie van een nieuwe dag. Hierbij wordt er gebeden en ook offers van bloemen en andere giften aan de goden worden op het strand achtergelaten. De mensen gaan vervolgens de zee in om zich te wassen. Daarna volgt het ritueel  ‘Kum-kuman’, waarbij men met geurig en gezegend wijwater wordt ‘gewassen.’

De familie hier heeft niet meegedaan. Wayan vond het té vroeg om op te staan na een lange schoolweek en bleef liever in bed. Wij zien behalve de vele Balinezen, ook de vele offermandjes liggen. Het is op het strand erg lekker en dat geldt ook voor het water wat van een prima temperatuur is. In de vroege middag ploffen we neer een lekker bankje onder een rieten dak op de strandwarung waar we een prima bordje nasi goreng met sateh krijgen. 

Na een lekker lui moment gaan we daarna op zoek naar 2 caches van geocaching die hier in de buurt liggen. We moeten er wel een paar kilometer voor lopen, maar het pad langs het eveneens kilometerslange strand is goed.  We vinden beide caches via de GPS-coördinaten (1 in het plastsje en 1 bij bamboo cafe). Als we daar zijn zien we vele mensen op een pier staan en tientallen vliegers. Op het Mertasari Beach is een grote vliegerwedstrijd begonnen. Vele teams van de eveneens vele banjars (dorpsgemeenschappen) uit de omgeving hebben gigantisch grote vliegers gemaakt waarmee ze aan de wedstrijden deelnemen. Aan de drukke gebaren en gekrijs is te merken dat het er zeer serieus aan toe gaat en dat men zeker geen gezichtsverlies wil lijden. We zien eerst de Janggan vliegers. De enorme vliegers met de drakenkoppen en de tientallen meters staart. Deze moeten zo lang mogelijk en zo hoog en strak mogelijk in de lucht blijven. Op een gegeven moment worden de vliegers door de vele jongens en mannen naar beneden gehaald. Dat is een zwaar werk, gelet op de vele handjes en mankracht die nodig zijn. Daarna is het de beurt aan een hele grote groep Bebean vliegers (vissen). Ze zijn er in de  kleuren zwart, rood, geel/goud (reïncarnaties van) de hindoegoden Vishnu, Brahma en Mahadewa. De vleigers in het wit zijn verschijningsvorm van schaapsherder (Rara Angon), de reïncarnatie van hindoegod Shiva, de patroonheilige van de vliegeraars. Op een teken van de jury beginnen de mannen aan de touwen te rennen, over het veld, de pier en het inmiddels door eb groot geworden strand (groene massa van waterplanten, strand en poeltjes) totdat de vliegers de lucht in zijn. Daarna proberen ze elkaar met plotselinge bewegingen de loef af te steken, zodat er vliegers zijn waarvan het dikke touw niet meer strak getrokken wordt en de vlieger te aarde stort. Er blijven een flink aantal vliegers over die daarna strak in de lucht staan. Vele Balinezen en toeristen zien dit allemaal gebeuren. Na dit spektakel keren we terug naar de winkelstraat van Sanur waar we ons lekker laten verwennen met een Balinese massage voor we in een restaurantje (wat we ook 5 jaar terug hebben bezocht) genieten van weer een paar heerlijke lokale gerechten. We bellen Made die al in Sanur is en hij brengt ons naar ons huis in Penatih. Ook nu is het weer een lekkere avond en wordt de donkere nacht opgelicht door wederom vliegers die nu een lampje in de top hebben. En de regen?....  geen bui in de verste verte vandaag te bekennen.