Een goed bewaard geheim

Om half 8 doe ik de luiken open van onze kamer en kijk uit over de in nevel gehulde bergtop aan de overkant van de Nam Ou rivier. Het belooft weer een mooie dag te worden. Eenmaal buiten komt de dame van de homestay aanlopen met de ontbijtjes. De gebakken eitjes en warm stokbroodje gaan er goed in. Daarna gaan we op pad. We willen vandaag gaan varen op de Nam Ou rivier en onder meer naar Muang Ngoi. We hebben al diverse verhalen gelezen van hoe mooi Nong Khiaw en Muang Ngoi zijn en dat de boottocht er naar toe ontzettend mooi is, Het is ook de enige mogelijkheid om er te geraken, want wegen zijn er niet naar Muang Ngoi. We varen met een longtailboat van NK-Adventure Tours. We zijn de enige passagiers. Ken, die de boot bestuurt en ons de hele weg zal bijpraten, moet om de boot aan land te brengen diep door de modder. Maar daarna kunnen wij droog instappen. We varen stroomopwaarts, met aan beide zijden van de brede rivier bergen, oerwoud en groepjes met waterbuffels. Deze beesten hebben toch een heerlijk vrij leven. Lekker eten wat je eten kan en vervolgens in de rivier gaan liggen of op het zand langs de rivier. Als we langzaam voorbij varen met de camera in de hand kijken sommige witte of zwarte waterbuffels ons meewarig aan, anderen schenken totaal geen aandacht aan ons. We passeren ook een aantal kleinere bootjes waarin vissers peddelend naar hun uitgezette netten varen en bootjes vol met etenswaren die in Nong Khiaw zijn gekocht door en voor de local villages. 
Na ongeveer 40 min stroomopwaarts varen op de Nam Ouh komen we bij een traditional Mhong village 'Ban Houa Hoy' aan. Als we het dorp in lopen worden we met Sabaidi verwelkomd door kleine kindertjes. Omdat het zaterdag is zijn er niet alleen kleine kindertjes en hun oma's en opa's 
(Die normaal op hun passen als de ouders aan het werk zijn) aanwezig maar ook de meeste volwassenen. Het is ook hier weer een dorpje waar de tijd heeft stil gestaan, al heeft men wel water, elektriciteit en is er een school. Voor de rest zijn ze niet verder beïnvloed worden door de westerse cultuur en zetten hun traditionele levenswijze voort. Leuk om hier even een kijkje in het dagelijkse leven van dit Hmong dorpje te mogen nemen. We varen verder stoomopwaarts en voorbij Muang Ngoi en komen aan bij een strandje. Hierover komen we bij het volgende dorpje Ban Sop Jam wat verscholen ligt op een heuvel achter bossen. Ban Sop Jam Is een Khmu en Lao village en staat bekend om haar zelf geweven Laotiaanse katoen en zijde shawls en doeken. Ook hier zijn geen andere toeristen, hoewel het toch het begin van het hoogseizoen is. Als je echt een plek zoekt om tot rust te komen, van de drukke wereld verwijderd, is dit een prachtige optie. Er zijn zelfs 2 homestays, elk met 1 gastenkamer. We kopen een geweven zijden sjaal en bedanken de vriendelijke mensen met Kopchae en lopen door de zijn best doende zon terug naar de boot. We varen nu in omgekeerde richting en leggen na een tijdje aan in Muang Ngoi. Het is te zien danst dit door de toeristen is ontdekt en de bewoners hebben daar op ingespeeld door er homestays en restaurantjes te beginnen. Ondanks dat is het toch zeker de moeite waard om hier een tijdje te verblijven (evt met overnachtingen, omdat de omgeving erg mooi is). Wij maken hier gebruik van onze tijd om te lunchen op een terrasje uitkijkend over de rivier. Van dit uitzicht kan je maar moeilijk genoeg krijgen en van de kleurrijke mensen die hier tussen de enkele toerist gewoon hun werk doen of luieren voor hun hutjes of winkeltjes. Ook vinden we in het dorp nog de tastbare 'herinneringen' aan de Tweede Indochinese Oorlog, beter bekend als de Vietnamoorlog. ook hier hebben Amerikanen vele bommen gegooid. En er zijn nog diverse onontplofte bommen. Kinderen worden via posters en t-shirts met plaatsje erop gewezen op het gevaar. Granaten uit de clusterbommen die nog niet zijn afgegaan zijn al diverse keren door kinderen als speelgoed gebruikt of werd er mee gegooid met alle gevolgen van dien. De bommen in het dorp of de delen ervan helpen mee om ze te herkennen.
Ken vertelt ons over plannen van de regering om in de rivier dammen te leggen, De mensen in de dorpjes hier zijn daar fel op tegen. Hun bron van inkomsten is voornamelijk het toerisme en dat zou  voor hen kunnen betekenen dat er hier geen toekomst voor hen is. Ik zou dat ook erg jammer vinden, want dan verdwijnt er ook een deel van de ongereptheid van de natuur. 
Na de lunch varen we weer verder en we zien nog veel meer van de mooie natuur. Sommige delen van de rivier hebben een sterke stroming. Dat komt doordat er in de rivier rotsen liggen waardoor het water gestuurd wordt. Nu staat de rivier nog redelijk hoog na het regenseizoen, maar over een paar maanden is deze verder gezakt en zijn er echt stroomversnellingen die de boot flink op de proef zullen stellen. Nu moet Ken al regelmatig bij- en tegensturen om de boot recht te houden. De rivier is door de regenval en de meegevoerde modder ook bruin. Over een paar maanden is dat ook anders en is de rivier een stuk helderder. We zijn onderweg best wat te weten gekomen over het leven hier. Wat dat aan gaat hadden we met Ken, die redelijk goed Engels sprak, een prima begeleider. Terug bij het vertrekpunt en voorzien van vele mooie indrukken en vele foto's bedanken we hem voor de zeer aangename tocht. Nong Khiaw en daarmee ook Muang Ngoi wordt door velen overgeslagen tijdens een rondreis, maar dat is erg onterecht. Het is hier adembenemend mooi. Een goed bewaard geheim.
We sluiten de dag af met een heerlijk diner in een sfeervolle ambiance van Coco Bar & Restaurant. Een aanrader.