Een dag Chiang Rai

Als we de gordijntjes van onze homestay openen schijnt de zon fel door de ramen. Het is half 9. Tijd om op te staan. Na een heerlijk warme douche en een eenvoudig ontbijt gaan we wandelend naar het drukkere deel van de stad. We hebben voor vandaag geen plan. We zien wel wat we tegen komen. Aan de hand van een beknopte stadsplattegrond op mijn telefoon vinden we onze weg door Chiang Rai. We komen helemaal geen toeristen tegen, of in ieder geval, geen westerse, want die zijn herkenbaar. Het is sowieso rustig op straat en overal waar we kijken, bij bijvoorbeeld de Wat's (tempels) die als indrukwekkende gebouwcomplexen in de stad staan, komen we slechts enkele Thai tegen, meestal in zwarte kleding gehuld. We hebben al vaker van dit complexen bezocht, maar telkens zien we weer andere dingen en telkens beleven we dat de verering van en respect naar de geestelijken/moniken en het Boeddhistische geloof groot is. We bezoeken de Wat Klang Wiang, de Wat Phra Sing, de Wat Mung Muang en bij elke 3 ervaren we hetzelfde respect. De 2e van deze tempelcomplexen is wel het mooiste. Deze is ook de belangrijkste van de stad volgens de mensen hier, omdat de bewoners, nadat dit complex door een blikseminslag werd verwoest, met eigen middelen hebben opgebouwd. Het is ondertussen erg warm geworden. Officieel geeft de thermometer 34 graden aan, maar de 'real feel' is wel 44 graden. Daardoor is het veel stoppen om wat te drinken. Als we door de groene omgeving van de stad lopen stuiten we op een wat steile trap. Nieuwsgierig als we zijn nemen we de trap naar boven en komen aan bij weer een Wat, de Wat Doi Thong zit. Het verhaal gaat dat Koning Mengrai dit deel van het gebied gekozen heeft voor zijn nieuwe Lanna Capital Chiang Rai. De chedi (Thais Boeddhistisch monument) van Wat Doi Tong wordt beschouwd als de oudste heilige Relic en is waarschijnlijk gerenoveerd op hetzelfde moment dat de stad werd gebouwd, ca. 911. Naast de tempel komen we bij een gedenkplaats waar alle Thai die er komen, kaarsen branden, teksten opzeggen en linten om een groep met zuilen draperen. Rondom de grootste zuil die het begin van de bouw van de stad vertegenwoordigt staat een kring van 108 zuilen,  gebouwd om het 725-jarig bestaan ​​van de stad en de 60ste verjaardag Koning Bhumibhol te herdenken. We staan stil bij het ritueel wat de Thai uitvoeren. Als we onze weg vervolgen lopen we via de 'wijk' Amphoe Mueang naar het centrum. Dit deel is erg arm en we zien ook hier geen toerist. Tussen de krotten en huisjes is ook wat bedrijvigheid. We worden aangeroepen door een wat oudere dame. Als we naar haar toelopen krijgen we een corsage van zwart lint gemaakt met een veiligheidsspeld opgespeld. Ook hier is het rouwproces om de koning voelbaar. Nadat we haar bedankt te hebben, willen we bij het mobiele stalletje naast haar woning een gebakken banaantje bestellen. We moeten er een paar verschillende proeven. En ja, dan kan je hierna niet zomaar weglopen, dus geef ik met 4 vingers opgestoken aan hoeveel ik er van haar wil kopen. Tellen kan ze niet, want met een zakje vol met wel 20 gefrituurde banaantjes voor 20 bath (iets van 50 cent) gaan we verder. 20 Banaantjes krijgen we niet op, maar na elk 4 ervan, vinden we in een klein meisje wat ons lief toezwaait een nieuwe eigenaar voor de banaantjes. Onderweg komen we veel huisjes/hutjes tegen maar overal vandaan worden we vriendelijk begroet. Men leeft hier goed in de eenvoud. Na een aantal flesjes water, cola en een heerlijke lunch met Curry, fried rice en limoendrankjes van in totaal wel 110 Bath (ca. 3 euro) hebben we weer energie genoeg om lekker slenterend de middag door te brengen. Laat in de middag zijn we terug bij de homestay waar we een heerlijke douche nemen en ons lekker opfrissen. Het is zaterdag-avond en ik heb vernomen dat de dagelijkse nachtmarkt nog eens dunnetjes wordt overgedaan, of beter, wordt uitgebreid met de zaterdagversie. In één van de langste straten, met de zijstraten erbij staan honderden kraampjes opgesteld met eten, kleding, van alles en nog wat. En al het eten wordt vers bereid, van saté, tot inktvis, van larven tot krekels en van sushi tot sticky rice pancakes. Het ruikt heerlijk en het eten ziet er goed uit. Dat weten de Thai ook want het is echt enorm druk. En tussen de vele Thai zien we ook hier slechts een enkele westerling. We eten ook zoals de Thai vaak eten, bij de mobiele keuken die wordt opgesteld en waar de heerlijkste gerechten worden gewokt. Na het eten nemen we een heerlijk koud Singha biertje op het terras voor we terug gaan naar de homestay. Hier ontmoeten we drie Duitse backpackers, van onze leeftijd,  die gekluisterd aan de radio de verrichtingen van Bayer Leverkusen volgen. Ondanks dat de score voor hen slechte vormen aanneemt is het gezellig kletsen met hen op het terras voor we onze kamer opzoeken. Het is tijd voor het schrijven van dit verslag. De klok begint aan een nieuwe dag, terwijl ik op het bankje voor onze kamer zit. Het is nog minstens 27 graden.